Diep in de Rode Zee

“Diep in de zee, diep in de zee, al die sardientjes zijn ook mijn vriendjes, jippiejajee” Wie kent ‘m niet, de bekende hit van zeemeermin Ariël en haar krabbenvriendje Sebastiaan? Als 5-jarig meisje zong ik het nummer al hartstochtelijk uit volle borst mee en nu, ruim 20 jaar later, kan ik de tekst nog zo uit mijn mouw schudden. Niet alleen het nummer maakte een onuitwisbare indruk op mij, ook dat wonen in die fascinerende onderwaterwereld compleet met paleizen van koraal en felgekleurde visjes leek me wel wat. Sinds Ariël en haar guitige vissenvriendjes de zeeën onveilig maakte, is het altijd een droom van me geweest om eens een kijkje te nemen onder de zeespiegel. Maar zoals het met de meeste kinderdromen gaat, kwam het er maar niet van dit in de praktijk te brengen en bleef mijn kennis van de diepzeeën beperkt tot het sprookje van Triton en zijn dochters.

Tot dit jaar! Mijn allereerste bezoek aan Egypte staat op de planning en dat kan ik natuurlijk niet zonder een duik in de Rode Zee voorbij laten gaan. De Rode Zee trekt ieder jaar talloze fanatieke duikers én staat bekend als een van de mooiste duikplekken ter wereld. Ik kies voor Marsa Alam, wellicht minder bekend dan haar noordelijke broer Hurghada, maar minstens zo mooi. Want als ik mij laat vertellen dat de kans groot is dat ik hier zeekoeien en dolfijnen tegenkom, ben ik om. In gedachten zie ik me al bevriend raken met een vrolijke dolfijn, die gezellig piepend naast me zwemt en met wie ik de leukste avonturen beleef…ach, het kleine meisje in mij mag dromen toch ;)?

Omdat er ook heel hard gewerkt moet worden tijdens mijn bezoek aan Egypte is de tijd beperkt en heb ik slechts 1 vrije middag. Bovendien heb ik nog nul onderwater uren gemaakt in mijn leven, dus besluit ik dat het een snorkel- in plaats van een duikavontuur wordt. Maar niets kan de pret drukken, want hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze tijdens het werk even een kijkje in de Rode Zee hebben kunnen nemen? Lucky me!
Na een zinderend warme ochtend in Marsa Alam tikt de thermometer de 38 graden aan en sta ik, in mijn Ariël kostuum, klaar om te gaan! Ik heb de lange staart verruild voor flippers en ook de golvende rode lokken heb ik niet, toch voel ik me als een vis in het water. Doordat de Rode Zee bijna volledig is ingesloten door land zijn er zo goed als geen getijden en is het water zeer warm, de ideale omstandigheden voor een prachtige onderwaterwereld én erg fijn om lekker in rond te dobberen. En wat zo fijn is aan Marsa Alam, is dat de riffen bijna direct aan het strand liggen en je dus vanaf ieder hotel zo een duik kunt nemen. Ideaal als je lekker op je eigen tempo wilt rondkijken onder water! Wanneer je weer uitgekeken bent, lig je zo weer op te drogen op het strand, hoe lekker is dat?

Een aantal uur later is mijn eerste snorkelavontuur een feit. En, je mag het eerlijk weten…ik ben verslaafd! Want wat is dit geweldig zeg! Niet alleen is het leven onder de zeespiegel werkelijk schitterend, het werkt ook ontzettend kalmerend. Zodra je je hoofd onder het wateroppervlak steekt, word je overvallen door een haast oorverdovende stilte die je nergens anders dan onder water ervaart. Ook lijkt er totaal geen haast onder water te zijn. Ieder visje zwemt op een heerlijk rustig tempo aan je voorbij of knabbelt af en toe gezellig aan je vinger. Hier kan echt geen dr. Fish aan tippen!

Maar het meest bijzonder is toch wel de diversiteit aan vissen die je hier tegenkomt. In ieder wuivend koraal lijkt weer een ander soort visje te wonen, de een nog mooier dan de ander. Tot mijn totale verrassing kom ik zelfs een heuse bekendheid tegen, het clownsvisje Nemo (of één van zijn broers of zussen…dat kan natuurlijk ook) laat even zijn gezicht zien en schiet dan snel weer achter zijn veilige zeeanemoon. Het is dat de zon haast onder gaat en mijn vingertoppen inmiddels op rozijntjes lijken, anders had ik nog uren rondgedwaald tussen de bewoners van de Rode Zee.

Maar gelukkig is er ook aan land genoeg te doen! Ik slaap in Hotel Gemma Beach Resort, een schitterend vijfsterren hotel waar ik me compleet in de watten laat leggen. De Italiaanse eigenaar heeft het hotel een mooie mix van Egyptische architectuur en Italiaans design gegeven, met heerlijke zachte bedden en een goede douche, twee fijne restaurants en een privéstrand om aan weg te dromen. Het hotel is op basis van all inclusive, ideaal wanneer je net als ik uren onder water hebt doorgebracht. Bij de gedachte dat ik nog op zoek moet naar een restaurantje begint mijn maag heftig te protesteren. Gelukkig kan ik snel aanschuiven in restaurant La Mia Africa, waar ik de lekkerste Afrikaanse gerechten voorgeschoteld krijg, terwijl ik uitkijk over zee.

Tijdens het eten spreek ik nog wat andere gasten die keer op keer terugkomen op deze mooie plek, want zo zeggen zij: “hier heb je alles”. En ik moet ze gelijk geven. Niet alleen voor een relaxte zonvakantie is Marsa Alam de place to be, ook een kijkje onder de zeespiegel mag je eigenlijk niet overslaan. Of je nu een doorgewinterde duiker bent of net als ik je eerste schreden onder water zet, de Rode Zee biedt oneindig veel mogelijkheden. Als ik verhalen over zeekoeien Dennis en Dougal (zo worden de twee liefkozend genoemd door toeristen) voorbij hoor komen, die zij wél zijn tegengekomen tijdens een duik bij Abu Dabbab, ben ik toch een tikkeltje jaloers en weet ik het zeker…hier kom ik terug!