El Gouna: Droomplekje in Egypte

Ik boekte een reis. In mijn eentje met twee ‘kleine’ kinderen naar Egypte. ‘Waarom moet je nou weer naar zó’n land?’ Sommige mensen zeiden het, anderen dachten het. Hoezo nou zó’n land? Egypte is hartstikke mooi! De woestijn, eeuwenoude cultuur, de onderwaterwereld… Palmbomen, warmte, wat wil je nog meer?

Natuurlijk snapte ik wel wat ze bedoelden. Als vrouw alleen, zou je dat wel doen? De één dacht aan de opdringerige verkopers of het advies bepaalde delen van Egypte te mijden en weer een ander viel over de vijf uur durende vlucht of het zogenaamde feit dat ‘iedereen’ die naar Egypte gaat last krijgt van diarree, ook wel de ‘wraak van de Farao’ genoemd.

Voor mij waren het echter geen redenen om niet te gaan: die verkopers overleefde ik wel (ik was al in Marokko, Tunesië, Turkije en het Midden-Oosten geweest, heel veel anders zou het niet zijn), er gold geen negatief reisadvies voor de toeristengebieden aan de Afrikaanse kust van de Rode Zee, en die diarree… nou ja, goed opletten maar. Geen softijs of ijskoude drankjes, een beetje opletten of het eten wel gaar is, niet te lang vol in de zon en de airco niet te koud, en gewoon goed handen wassen. Pech kon je overal hebben.

foto Denise Miltenburg

Het leek me zo gaaf om met de kinderen naar Egypte te gaan! Ze na Tunesië kennis te laten maken met nog een stukje Afrika. Want ‘Afrika’, ja, dat spreekt toch tot de verbeelding. Ook al zouden we niet bij de piramides komen, klein als ze zijn (4 en 6) kennen ze die inmiddels wel van de plaatjes.

Doorslag gaf het weer. Omdat dit onze ‘grote vakantie’ was wilde ik niet een béétje mooi weer, maar écht mooi weer. Zongarantie en 100% zeker wármte. Geen 20 tot 25 graden, nee, minstens 30 graden! En geen regen. Nou, dan zit je in april of mei in Egypte gewoon het best. We gingen naar El Gouna en het was heerlijk!

Van vervelende verkopers geen last gehad, van wraaklustige farao’s en buikkrampen niet, en van onlusten hebben we al helemaal niks gemerkt. De kinderen werden door een Egyptenaar meteen omgedoopt tot Shakira en Ali Baba, en ze genoten. Ze vermaakten zich uitstekend in het zwembad, met duikbrilletje, luchtbed en nieuw vriendjes. Als vrouw alleen kun ook je echt prima naar El Gouna. Met of zonder kinderen. Hurghada is misschien anders, maar El Gouna is een heel relaxt plaatsje. Vanuit de accommodatie waar ik zat kon je er zo heen lopen. Terug kon je eventueel met de tuktuk. Ik deed het en dat vonden de kinderen uiteindelijk het allercoolst van de hele vakantie!

Het was leuk ze kennis te laten maken met een andere cultuur. Ze te laten ervaren dat dingen in andere landen anders gaan. Te zien hoe ze onder de indruk waren van de verkooppraktijken van de Egyptenaren. Hun onderzoekende blik toen er onderhandeld moest worden. Maar ook die verbazing toen een Egyptische vrouw met kleren en al -hoofddoek, legging en jurk- gewoon het water in stapte. Ik geniet als ik zie wat er voor mijn kinderen allemaal nog nieuw is.

Je kon met een bootje naar het strand, maar ook de georganiseerde excursies van Sunweb waren leuk: een tochtje met een semi-onderzeeër bijvoorbeeld. Op de lijst staat het als Red Sea Dolphin, een trip van 2 of 4 uur met een glasboot. Ik boekte de Blue Aquarium, de tocht van 2 uur. Met kleuters is dat precies goed. Eerst een stukje varen (je ziet heel veel kitesurfers in de verte!) en eenmaal bij het rif mocht je naar beneden. Wauw, dat was gaaf: onder water door grote ramen naar de vissen kijken. Snorkelen zonder nat te worden. Duiken zonder zwemdiploma. Ideaal. Een tocht met een echte onderzeeër kon overigens ook. Of zwemmen met dolfijnen!

foto Denise Miltenburg

We zaten in Panorama Bungalows. Ik kreeg een upgrade naar de beachbungalows en waande me in de Malediven. Echt, een droomplek! Maar ook de bungalows aan de lagune en de tuinbungalows zijn superleuk! ’s Nachts klotste het water tegen het trappetje, dan weer hoorde je muziek uit El Gouna, maar soms ook was het zo sereen. Overdag was het meer dan 35 graden maar door het briesje was het echt prima te doen. Wat is er nou heerlijker dan zelfs ’s avonds niet te hoeven denken ‘Moet ik een vestje mee?’ Als de kinderen in bed lagen (het was vroeg donker, dus dat ging soepel) las ik met mijn zaklantaarn op de veranda nog een boek of genoot van de sterrenhemel.

foto Denise Miltenburg

Een week is veel te kort. Ik wil zeker terug naar Egypte en dan vooral om nog veel meer tripjes te maken! De kinderen ook trouwens. Mijn zoontje van 4 zuchtte zelfs dat hij wel 6 weken wilde blijven.

Ook de vliegreis vloog voorbij. Het was een late vlucht terug; de kinderen sliepen heerlijk! Hoofden en benen op mijn schoot, maar ik genoot.

Tip: reis je alleen met kinderen en hebben ze een andere achternaam? Zorg dan dat je de juiste papieren bij je hebt. Check daarvoor deze site  of deze voor meer uitleg.

Denise Miltenburg
www.followmyfootprints.nl